BEING ME

Niemand wil patiënt zijn.
Als patiënt voel je je mogelijk minder mens, je mankeert immers wat en je leven ligt misschien in de waagschaal.
Wat definieert je mens-zijn? Dat is geen makkelijke vraag.
In het Westen komt het in ieder geval neer op gezondheid, mobiliteit, een zekere mate van zeggenschap en autonomie.
Elementen die kunnen wegvallen in geval van ziekte, dat maakt kwetsbaar en dan ga je een arts raadplegen.
Je vraagt om hulp.
Hoe is dat voor jou, mij, de ander?

Het is als met je auto naar de garage gaan.
De monteur kan mij alles vertellen want hij weet sowieso meer dan ik.
Je gaat erheen in de hoop dat je niet wordt opgelicht en goede hulp krijgt.
Je verwacht dat monteurs, artsen, mensen te goeder trouw handelen vanuit en met zuivere bedoelingen.
Dat is de insteek. Toch?

Wie is de mens achter de arts of monteur?
Hoe staat hij/zij in het leven, welke (geloofs)overtuigingen leven in hem/haar?
Vanuit welk perspectief en met welke bril kijkt diegene?
En wie ben jij zelf achter je klacht of ziekte?

Dit alles is van invloed op de geneeskundige zorg die je (ver)kiest en dat is je goed recht.
Ik ben iemand die wil dat er contact wordt gelegd tussen arts en patiënt/mens.
Ik wil dat de zorgverlener mij ziet en hoort, meevoelt en meebeweegt.
Dat is voor mij van wezenlijk belang, want ik ervaar geneeskunst als een samenwerking, een geheel.
Een verlangen naar consensus.

In mijn periode van ziek-zijn is dat precies wat ik heb mogen krijgen.
Daar ben ik elke dag nog blij mee. Ik gun dat iedereen.
Daarom baal ik van programma's zoals BOOS die bij een vrouw aankloppen die een praktijk heeft voor zelfgenezing.
Ze faken een consult bij haar en betrappen haar op adviezen die zij levensgevaarlijk achten.
Vervolgens komt er een internist-oncoloog in beeld van het Antonie van Leeuwenhoek (gespecialiseerd kankerziekenhuis) en die veegt in één waarschijnlijk goedbedoelde beweging, alternatieve geneeswijzen van tafel.
De stichting tegen kwakzalverij, de inspectie voor gezondheidszorg en de politiek springen er nadien bovenop.

En dit is dan goed?
Hier moeten we blij mee zijn BNN?
Ik heb zelf zoveel baat gehad van complementaire geneeskunde en met mij zo vele anderen.
Wanneer gaan we nou eens bruggen slaan tussen werelden in plaats van elkaar bestoken met bommen en granaten!?

En ja, laten we kritisch zijn en elkaars praktijken voor allerlei vormen van genezing bevragen en onder de loep leggen. Ben ik helemaal voor.
Al bruggen bouwend en zorg op maat biedend ben ik 100% all in.
Het platform voor complementaire geneeskunde is bij deze geboren.
Voor mensen die patiënt zijn en zorg professionals die mens zijn.
Samen bereid om de brug te slaan.

Wordt vervolgd. Ik heb er zin in.

Ik zie je

Liefs Jarka

(klik op de boom op terug te keren naar het begin en klik op het titelvak van de tekst om de tekst terug in te klappen)

Regelmatig komt de vraag langs of ik de borstkanker had kunnen voorkomen.
Een tricky vraag en een waarmee ik geenszins en in de verste verte niet een vorm van blaming of shaming beoog.
Ziek zijn is ronduit naar en je hebt er niets aan als je jezelf of anderen de schuld geeft. Ik kan het weten. Been there, done that. Not doing it again.

Ik onderzoek de kracht van bewustzijn en vanuit een unfolding komt de vraag voort.
De kracht van bewustzijn bij genezing en preventie.

Wat doe je als je eenmaal ziek bent? Welke weg volg je naar genezing en herstel.
Daar schrijf ik regelmatig over.
Ik heb nog niet veel geschreven over wat je kan doen om te voorkomen dat je ziek wordt?
Lichaamseigen wijsheid wordt gecommuniceerd met de bewoner van het lichaam: JIJ.
Je lichaam is hoogbegaafd intelligent, dienstbaar en bovenal, communicatief.

Zij probeert me altijd te bereiken. Geeft signalen af en spreekt tot me.
Soms fluisterend, soms bonkend en ze leeft iedere dag met me mee.
Ze weet alles wat ik doorleef, denk, voel en ervaar.
Ze kent me door en door.
Vanbinnen en vanbuiten.
En toch sta ik ervan te kijken als mijn lichaam hapert, sputtert en andere signalen afgeeft dan ik wil ontvangen.
En, in plaats van te vertragen en een luisterend oor te bieden, ren ik vooruit op de zaken met denken, oplossen en verklaren.
Dat vertelt mij dat mijn hoofd de leiding heeft op dat moment in plaats van mijn hart.
En overgelaten aan zichzelf is mijn hoofd als een verdwaald kind in de dierentuin. Onmogelijk om je te oriënteren en in need of assistance.
Ik weet, nu moet ik gaan vertragen, mijn lichaam praat met mij en het is belangrijk dat ik er ben, want zij wijst me de weg.
Ik vertrouw op haar wijsheid.
Hiermee hervind ik mijn balancerende tred en met zorg en liefde omgeven vervolg ik mijn wandeling door de dierentuin en wat ik dan ook mag tegenkomen op mijn pad, I got myself. (Nina Simone)

Ik zie je,

Jarka

(klik op de boom op terug te keren naar het begin en klik op het titelvak van de tekst om de tekst terug in te klappen)

Zolang ik me kan herinneren zeggen mensen tegen mij dat ik nogal heftig kan reageren.
De woorden die vrienden liefkozend gebruiken om dit te illustreren en ikzelf ook zijn : Bazooka, vuur, confronterend, over de top, dramatisch, etc.

Op de dansacademie kreeg ik nadat ik in een les hard met mijn hoofd op de vloer terecht was gekomen en nadat ik ook een vinger had gebroken, de volgende, zeer terechte feedback: Jarka, je hebt heel veel levensenergie, nu moet je het nog in goede banen weten te kanaliseren.
Dat was echt de spijker op z'n kop.
En later las ik ook in een boek een prachtig verhaal over een jonge vrouw met zoveel vuur dat zij zich daar regelmatig aan brandde, of haar omgeving.
Dat nam ik ook erg ter harte, zo van, ja Jar, dat gaat ook over jou.
Laat je vuur je niet verteren of te snel opbranden. In de praktijk valt dat nog niet altijd mee.
Want net als ieder mens heb ik mijn trigger points en als daar op gedrukt wordt dan ga ik af. Boem!
Mijn meest gevoelige plekken zijn: verraad.
Als ik dat bespeur of proef in een contact, gaan al mijn nekharen overeind staan en pak ik alvast een vlammenwerper uit de kast.
En verwachting.
Als ik voel dat ik niet aan de verwachting van een belangrijk persoon in mijn leven ga kunnen voldoen dan geraak ik in de staat als van een snelkookpan.
Heel snel gaat dat, in een seconde en dan weet ik eigenlijk al, ik zit niet in het goede spoor, dit gaat stranden, en dat is ook altijd het geval, tenzij ik de spoorwissels zelf bedien en besluit me te uiten over de verwachting waar ik niet aan kan of wil voldoen en dan ontlucht de spanning zich even snel als dat zij opkwam en kan ik weer verder tuffen op mijn spoor.
En in het geval van als deze twee triggers tegelijk worden ingedrukt dan ontstaat er een kernexplosie.
Dit soort gebeurtenissen genereren heel veel energie en zetten heel veel in beweging, waardoor je bijna kan gaan denken dat het niet zo erg is en misschien zelfs wel een goede zaak.
Maar ik ben dat toch anders gaan bekijken.

De persoonsvorming

De uitwerking en impact van triggers in je leven die een ervaring kenmerken, worden in een databank opgeslagen.
Dat kan je beschouwen als de bedrading van je zenuwstelsel en daarmee conditioneer en programmeer je je lichaam en mind (gedachten).
Het wordt een dynamiek waarop je levensenergie geleidt. Daarmee creëer je een omleiding in jezelf. Een omleiding van je kostbare levensenergie naar een persoonsvorming.
Dat wordt je box waar je je hele leven in vast kan blijven zitten.
Dat is op z'n zachtst gezegd beperkend.
Je kunt het ook je persoonlijkheid noemen die zich door deze eigenschappen kenmerkt:
De bedrading heeft een zendkracht en daarmee trek je signalen en resonanties naar je toe die daaraan beantwoorden.
Dat heeft tot gevolg in mijn persoonlijke leven dat er situaties ontstaan die explosief kunnen uitpakken.
Of, het tegenovergestelde kan gebeuren, er vindt een implosie plaats.
De levenskracht die zich in de omleiding bevindt kan zich maar naar twee kanten toe laten leiden: oorzaak en gevolg.
Dualiteit is je lot.
Een explosie of implosie heb je niet in eigen hand en kan schade aanrichten daar waar je het niet wil of bedoeld hebt.
Meestal betreft dat jezelf of iemand waar je om geeft, of een situatie waar je om geeft.
Dat is niet per se goed of fout, maar wel op z'n zachts gezegd onhandig.
En heel erg zonde van je potentieel, want gevangen in een omleiding van dualiteit zal tot onvolledigheid leiden.
Immers, de ware stroom van levensenergie is vrij en kan spontaan alle kanten op bewegen op elk gewenst moment en daarmee op alle mogelijke manier uiting geven aan zichzelf.
Dat is rijkdom.
Dat is wie wij werkelijk zijn.
Als mijn lichaam en persoon geleiders zijn voor energie in de vorm van een gekenmerkte bedrading in mijn zenuwstelsel en brein en ik heb mijn trigger points onvoldoende ontmanteld, dan word ik onbedoeld blootgesteld aan de mogelijkheid dat mijn levensenergie afgetapt wordt door middel van explosies en implosies en kan zonder dat ik dat echt in de gaten heb, mijn levensenergie zodanig bij me weglekken dat ik op een dag 'ineens' op ben, of ziek, of verzwakt of wat dan ook voor klachten die zich openbaren als gevolg van een langdurige 'onbewuste' ondermijning.
Je levensenergie en je scheppende vermogens zijn zodanig omgeleid (misleid) dat je er niets groots meer mee kan bouwen en alle bouwmaterialen zijn opgegaan aan de bouw van iets waar jij niet voor hebt getekend. De box is een kist geworden.

Draagkracht

Ik besef me terdege dat ik de bouw-en ontwerpplannen waarop geschreven staat hoe ik mijn creatie kracht wil aanwenden in dit leven, helemaal in eigen beheer moet hebben.
Neem ik niet de leiding over de bouw van mijn eigen huis, dan wordt er ingebroken (omleiding) en worden de bouwplannen gestolen.
Laat dat je niet gebeuren. Voor de aankomende dagen met kerst en samenzijn met familie en vrienden waar triggers op de loer liggen en natuurlijk voor alle andere dagen van het jaar!:
Wees de architect van je eigen leven en neem je ontwerp en de daarbij behorende bouwplannen goed in eigen beheer en zorg ervoor dat jij gebouwd krijgt wat jij wilt bouwen.

Fijne kerstdagen.

Ik zie je, graag.

Jarka.

Jarka

(klik op de boom op terug te keren naar het begin en klik op het titelvak van de tekst om de tekst terug in te klappen)

Mijn vorige blog ging over de manager die in onze persoonlijkheid verstopt zit en vandaag schrijf ik over kantjes van onze persoonlijkheid die liever in het ongeziene blijven.
Lang geleden in een samenwerking met een vrouw die sterk ontwikkelde helderziende gaven had, kwam ik erachter dat ik zelf ook veel waar kan nemen in de energie rondom mensen of ruimtes.
Heerlijk was het om in haar iemand te ontmoeten die mijn taal sprak en ik ben erin gedoken met alles wat ik in me had.
In die tijd ben ik me bewust geworden van mijn capaciteiten op het gebied van intuïtief vermogen en een krachtige analytische kijk.
Uiteindelijk bleek de spiritualiteit waarin ik met haar bewoog niet meer mijn pad. Ik ging verder op zoek naar hoe meer in contact te komen met wie ik werkelijk ben. 
Levensjaren verder kom ik in het onderzoek naar de ware toedracht van deze werkelijkheid waar we in leven tot de ontstellende conclusie dat er een ontwerp bestaat om met je bewustzijn mee te bewegen.
Als een schaduw die je overal volgt.
Het past zich aan aan je bestaansniveau, zowel naar boven als naar beneden.
Dit schaduwprogramma voltrekt zich in de vorm van je super lenige alle kanten op kunnen bewegende persoonlijkheid.
Maar laat je niet foppen; zij beweegt mee en is super rekbaar, maar de bedoeling is dat zij intact blijft.
Met andere woorden; een inhoudelijke wijziging of aanzienlijke aanpassing van het programma is lastig te realiseren.
Ik zal dit illustreren met een voorbeeld.
Je gedrag, je keuzes, de woorden die je kiest; het komt allemaal ergens vandaan. Met name gedrag kent altijd een innerlijke drijfveer, ook wel genoemd in de psychotherapie: secundaire winst.

Wat levert het gedrag jou op?
Want je kunt er vanuit gaan, dat als het gaat om een gedragspatroon, dat er secundaire winst in het spel is.
In mijn voorbeeld ben ik de Jarka met een scherpe kijk, ik leg de vinger op de zere plek en ik durf me erover uit te spreken.
Ik pas dit toe bij mezelf en bij anderen.
Ik ga regelmatig met de billen bloot en stel mezelf kritische vragen. 
Echter, dit heldere zicht en het zien van waar het pijn doet, is tot bloei gekomen in een negatieve periode van mijn leven en dat heeft mijn persoonlijkheid opgepikt en onthouden.
Dat heeft tot gevolg dat het zien en waarnemen van waar het wringt alleen in een negatieve setting of perceptie uitgepakt kan worden in mezelf waardoor het de negativiteit in mijn ervaring in stand houdt. 
Dit is secundaire winst.
Je kunt je afvragen, huh, maar dit levert je toch helemaal niets op, maar niets is minder waar, want wat het oplevert is een bevestiging van mijn bevinding eerder in het leven dat mensen niet te vertrouwen zijn en het leven de liefde niet waard is en dat is voor mijn 'beschadigde' zelf een goed iets.
Want gek genoeg leeft je persoonlijkheid liever in de bevestiging van lijden dan dat hij/zij de kans zal pakken om uit het lijden te stappen en iets nieuws gaat uitproberen zoals het vertrouwen van mensen en je openstellen voor (zelf)liefde.

Dit neemt niet weg dat je jezelf heel goed kunt wijsmaken dat je je wel openstelt voor liefde en wel je vertrouwen in jezelf en de mensheid hebt hersteld en herschreven.
En dat is precies wat ik bedoel met de super lenige alle kanten op kunnen bewegende en meebewegende persona die ons drijft. Die jou maar wat graag wil vertellen dat je zo goed bezig bent, maar er is een manier om dit te testen.
Namelijk, als jouw persoonlijkheid je dit vertelt, ben je dan met je bevindingen, analyse, conclusies en gevolgtrekkingen bij jezelf of bij een ander, de ander, de situatie?
Wat is je vertrekpunt?
Dat is cruciaal en geeft de heel waardevolle informatie over of je in een beschadigd patroon in jezelf wandelt of dat je een nieuwe baan aan het aanleggen bent vanbinnen.
Hart of brein intelligent?
Dat is de vraag die het verschil maakt in de uitwerking van je analyses en inspanningen om jezelf, het leven en je omgeving in kaart te brengen en of je jezelf navigeert naar de uitgang of naar weer een weg dieper in het labyrint.

Ik zie je, graag,
In liefde en vertrouwen,

Jarka

(klik op de boom op terug te keren naar het begin en klik op het titelvak van de tekst om de tekst terug in te klappen)

Stap Jij Ook Op Uit Je Eigen Regering? Het kabinet stapt op!
Alle kranten stonden er gisteren vol mee. 
Dit was nog nooit gebeurd!
Het kwam door een opmerking van Baudet aan het adres van Kaag.
Iedereen was het erover eens dat het een te persoonlijke opmerking was. Zoiets zeg je niet.

Los van het feit dat dit misschien een mooie of een onzinnige beweging was van onze regeringleiders, is het een interessant gegeven.
Je kunt je namelijk afvragen waarom iedereen zo'n ophef maakt over een persoonlijke opmerking?
Het enige wat je hoeft te doen als ontvanger is de opmerking niet persoonlijk op te vatten.
Dan valt al het drama is een keer weg.
Als jij weet wie je bent en met je aandacht bij jezelf bent; wie kan jou dan wat maken? 
Maar daar heb je em al... Weet je wie je bent en ben je met je aandacht bij jezelf? Of zijn we continue afgeleid in onze aandacht en is onze aandacht zo'n beetje overal behalve bij jezelf en is onze aandacht overal en nergens juist omdat we niet standvastig genoeg weten wie we zijn?
Ik zal een voorbeeld geven uit mijn persoonlijke leven.
Mijn aandacht wordt regelmatig afgeleid door een noodzaak tot overleven gevoel dat door me heen kan razen als een orkaan.
Op die momenten is er een deel van mijn persoonlijkheid getriggerd en komt de agenda toebehorend aan dit specifieke deel tot leven en gaat aan het werk.
Sinds kort noem ik dit deel in mezelf; de manager, een iets minder vriendelijk woord zou zijn: controlfreak. 
Zij wordt levend in mij als ze bedreiging detecteert en dan gaat ze als een malle tekeer om overzicht, controle en handhaving toe te passen. Ze is hierin nogal dominant, overheersend en fel. En, niet onbelangrijk, zij zoekt die controle en plaatst dat overzicht buiten zichzelf; ze gaat ernaar op zoek in de buitenwereld.
Daar is dit persoonlijkheidsdeel ook precies voor in het leven geroepen, om dat te doen. Kort uitgelegd;

Ik heb me als kind bedreigd gevoeld in mijn overleving en dan worden dit soort delen geboren. Dat is niemand zijn schuld, maar wel wat er gebeurt. 
Ik ben mijn persoonlijkheid in delen gaan bekijken na het lezen en ervaren van het werk van Hal en Sidra Stone. Twee psychiaters die de voice daialogue methode hebben ontwikkeld.
Het is interessant onderzoek wat ze hebben verricht en het biedt een brede en heldere kijk op de persoonlijkheid die we allemaal hebben.
Een persoonlijkheid is samengesteld en opgebouwd uit verschillende delen van zelf die allemaal bestaansrecht hebben voortkomende uit emoties en gevoelens van overleving en het doel is om te blijven bestaan.
Want dat geeft je het gevoel dat je zult overleven.

En..
Overleven is over het algemeen niet heel relaxed. Het is hard werken en kost veel energie.
En je persoonlijkheid dient ertoe om jou door middel van vaste gedragspatronen in leven te houden.
In de buitenwereld.
Weten wat je kan verwachten geeft je een zekere mate van veiligheid en zekerheid.
Ook al is dat maar schijn, want je zoekt en projecteert het buiten jezelf en dat houdt geen stand. De condities buiten je veranderen constant en dat de wereld niet veilig is weten we allang.
Alleen al vanwege het feit dat aan het eind van je leven, je persoonlijkheid sowieso komt te overlijden. 
Maar goed, dit terzijde.. je persoonlijkheid is ook een zelf lerend neuraal programma, met andere woorden, het leert van ervaring. Dat toonde Pavlov al aan.
Maar.....belangrijke noot....je persoonlijkheid vormt zich aan de hand van traumatische ofwel overweldigende situaties die overbelastend en levensbedreigend aanvoelden en ingewikkelde gevoelens van o.a. schuld, schaamte en onmacht in het leven riepen waardoor je kan voelen dat je het leven en de liefde niet waard bent ..oftewel....je hebt een grotendeels op trauma gebaseerde persoonlijkheid. 
En dat is waarom je alles zo ontzettend persoonlijk opvat. Je persoonlijkheid is zo waakzaam.
Een opmerking, een blik, een gebaar, alles wordt opgemerkt vanuit een persoonlijke kijk op de zaak gericht op overleving. In alle opzichten overleven. 
Zegt iemand iets over jou, bijvoorbeeld dat je een dubbelspion bent voor de schaduwregering en word je aan het wankelen gebracht, gaat direct het rode licht branden (in je amygdala, een plek in de hersenen waar trauma zich opslaat) en boem je bent weg met je reactie en ageert tegen........die persoon, instituut, ding, alles buiten jezelf.
Totdat je tot inkeer komt. Je het bedreigde en onveilige gevoel dat is aangeraakt in jou vanbinnen durft aan te kijken en te voelen en dan....
valt alles wat onder controle gehouden moet worden weg in de buitenwereld...en ben je er weer! 
Makkelijk zat toch? Nou nee, niet echt. En we hebben elkaar hierbij nodig. Althans, zo zie ik dat.

Ik zie je graag,

Jarka

(klik op de boom op terug te keren naar het begin en klik op het titelvak van de tekst om de tekst terug in te klappen)

Ken je dat gevoel van bruisen, gonzen en vibreren als je nieuwe delen van jezelf opent en je weet dat de schatten zich aan je openbaren?

Dat gevoel van ja, ja, ja, ik ben er, ik zie het, ik weet het, ik voel het, ja kom maar..Jaaaaaaaaah, daaaaarrrrrrr.
Alsof je naar de waterkant loopt van de oceaan, je teen erin steekt en voelt met heel je wezen, ja maar wacht eens, ik BEN die OCEAAN.
Die oerkracht, dat allesomvattende uitgestrekte diepe water vol leven, dat bèn ik.
Dat is te groot om te bevatten voor je brein en lichamelijk voel je je ongemakkelijk, dat is dan de reactie van het lijf. Okay prima, maar ik ben in de oceaan beleving aanwezig en ik heb er geen woorden voor om het te omschrijven, behalve als van een sterven en geboren worden tegelijkertijd.
Tegenovergestelde polen die hetzelfde blijken te zijn.
Ik laat het maar gebeuren en probeer in rust te verkeren, maar mijn brein wil het graag kunnen bevatten en ben ik geneigd te gaan denken.
Maar de clou is; mijn brein kan niet bevatten wat ik wel kan voelen.
Een rivier kan geen oceaan bevatten maar er wel naar toestromen, begeleid met een bedding.
Dit is een schat aan informatie, want dat betekent dat als je wilt leven vanuit en in overeenstemming met je hartsverlangens, je dat niet kan bedenken. 
Het mechanisme van het brein, van het denken, van onze persoonlijkheid is een bevestiging en bevatting willen van hetgeen je beleeft, maar dat wat beleeft wordt is een voelen, ervaren van binnenuit.
Dat noem ik de vrouwelijke kracht, want die stroomt en gaat en bevrucht en beleeft daar waar zij komt.
Dat is natuurlijk niet alleen iets van de vrouw, maar zit in ons allemaal. Een vrouwelijk bewustzijn.
Scheppend, creërend, bevruchtend.
En kan jij daarop vertrouwen?
Kan jij vertrouwen op iets wat je niet kan bedenken?
Durf jij werkelijk te stromen?
Durf jij de organische kracht in jezelf te bevrijden?
Je denken staat stil, komt tot stil en je voelt en bent alleen nog maar.
Durf jij het denken op de tweede plaats te zetten en het voelen op de eerste?
Durf jij het denkende deel van jezelf te laten sterven en het voelende deel, je organische kracht, voorrang te geven op alles?
Dat betekent niet dat je helemaal niet meer denkt, maar je denken wordt geleid door het voelen, in plaats van andersom.
Ik praat over de oervrouw en organiseer oervrouw dagen, om in samenzijn deze kracht in jezelf te voelen, te beleven en je leven ermee te bevruchten.
Ik heb het niet over yoga of meditatie waarin je ook kunt voelen dat je meer bent dan je lichaam, dan je geest en je persoonlijkheid, als zijnde een ontspanningsstaat waarin je een verruiming voelt in je zijn. Dat is ook fijn en helemaal niet verkeerd natuurlijk, al is het maar voor je lichamelijke ontspanning, zoals bij een massage. Kan heerlijk zijn. Maar dat bedoel ik hier nu niet.
Het is een beleving van de vrouwelijke gevoelskracht in jezelf gedurende de dag, als je helemaal wakker bent en je dagelijkse dingen aan het doen bent.
In je gewone dagversie openbaart zich je grootsheid versie en je weet in iedere cel van je wezen; Dit ben ik echt.
Hier gaat het om en als ik hier ben, dan draait de wereld om mij.
Niet vanuit ego, want je ego is verzwolgen, ondergegaan, gestorven en opgenomen in de oceaan.
En een oceaan voedt al het leven, dus waar hebben we het over als we dit weer klein proberen te maken door te zeggen dat de wereld niet om jou draait. Hoe kan je wereld anders bestaan? Draaiend om wie of wat anders dan? Je werk, je kinderen, je partner? Dat is voor je bedacht. En niet wie je bent.
Wie jij bent als vrouw en ja ik spreek tegen de vrouw, maar ook tegen de man, tegen het vrouwelijke in de man.
Wie jij bent is, wat jij vertegenwoordigt is de kracht van het bewustzijn van voelen. De herinnering aan het oorspronkelijke zijn.
Zo. Even de toon zetten voor grootsheid en klaar met al het kleinhouden.

Ik zie je.
graag,

Jarka

(klik op de boom op terug te keren naar het begin en klik op het titelvak van de tekst om de tekst terug in te klappen)